- təravət
- is. <ər.> Təzəlik, lətafət, gözəllik. Çiçəklərin artdı təravətləri; Fərəh verir qəlbə lətafətləri. A. S.. Bahar bütün təravəti və gözəlliyi ilə <Ümidin> gözləri qarşısında dayandı. B. Bayramov.2. Təmizlik, saflıq. Saf, səmimi, heç vaxt öz təravətini itirməyən, solmayan eşq nə gözəldir! Ə. S..3. Sərinlik, təmizlik (hava haqqında). Bundan əlavə, ağaclardan . . təravət yayılırdı. H. Seyidbəyli.4. Sağlamlıq, sağlam görünüş (əsasən gənc yaşlarda). Gənclik təravəti. – Əsmərin gəncliyi, təravəti Məmmədbağıra oğlan uşağı qədər lazım idi. S. H.. Ana oğlunun təravət və gəncliyini bütün vücudu ilə duyurdu. İ. Ə..◊ Təravət vermək – 1) gözəlləşdirmək, lətafət vermək. Yaz yağışı təbiətə təravət verir. – Yayın günəşi, qışın şaxtası qızın yanaqlarına xoş bir qırmızılıq və təravət vermişdi. M. Rzaquluzadə; 2) rövnəq vermək, rövnəqləndirmək. <Xanım> rəngsiz dodaqlarını dili ilə isladıb, əsgimiş üzünə təravət vermək istədi. Ç.. Təravətdən düşmək – 1) təzəliyini, gözəlliyini, tərliyini, lətafətini itirmək; solmaq, solğunlaşmaq. Çöllərdəki yaşıl əkinlər lazımınca boy atmadan təravətdən düşürdü. S. Hüseyn; 2) qocalmaq və ya xəstələnmək nəticəsində sağlamlığını, gümrahlığını, sağlam görünüşünü itirmək. Dilbərim yorulub səyahətindən; Düşübdür o keçən təravətindən. S. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.